Προτάσεις, Ιδέες / Thoughts
31/03/13 12:50 Filed in: Προτάσεις, Ιδέες / Thoughts
Σαν Εισαγωγή
Στα αρχαία βασίλεια της Κύπρου δεν υπήρχε εκκλησία του δήμου. Τουλάχιστον όπως τη γνωρίσαμε στην Αθήνα την χρυσή εποχή του 5ου προ Χριστού αιώνα.
Εξαίρεση ίσως να υπήρξε μία (κάθε κανόνας εξ’άλλου δικαιούται να έχει μία εξαίρεση): Η πόλη - Βασίλειο των Σόλων.
Ο Σόλων - ο Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος και ποιητής - φιλοξενήθηκε από τον Βασιλέα Φιλόκυπρο για να οργανώσει μία χρηστή διακυβέρνηση στο Βασίλειο που πήρε το όνομά του: οι Σόλοι.
Ο διοικητικός-οικονομικός διαχωρισμός του νησιού σε κράτη-βασίλεια οφειλόταν ασφαλώς και στην δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ των οικιστών λόγω της απόστασης μεταξύ τους. Η απομόνωση αυτή εκτός του ότι προέτρεπε σε αυτόνομη ανάπτυξη της κάθε πόλης, είχε παρενέργειες σε διάφορα επίπεδα, ενδεικτικά δε θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε δύο:
Ανάλογα με την τοποθεσία της πόλης και του λιμανιού του, το βασίλειο μπορούσε να συνάπτει εμπορικές σχέσεις με άλλα βασίλεια και γειτονικές εκτός Κύπρου χώρες με κριτήριο την απόσταση του εταίρου.
Το ίδιο αυτό κριτήριο της απόστασης που καθόριζε και τον βαθμό απομόνωσης του ενός βασιλείου από το άλλο, λειτουργούσε ανασταλτικά στη δυνατότητα αποτελεσματικής κοινής αντιμετώπισης των εξωτερικών επιβουλών με αποτέλεσμα μία πόλη να είναι υποτελής σε γειτονική εκτός Κύπρου χώρα της απέναντι ακτής ενώ η διπλανή πόλη είτε ήταν ελεύθερη είτε αντιμετώπιζε άλλου είδους επιβουλές. Συμπερασματικά, η πολιτική διαίρεση της Κύπρου την κατέστησε εύκολη λεία για τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής.
Η μελέτη της πρώϊμης αυτής περιόδου της ιστορίας της Κύπρου είναι πολύ ενδιαφέρουσα και λόγω του ότι πολλά στοιχεία της αντλούνται από τις ανασκαφικές έρευνες που μέχρι σήμερα γίνονται στο νησί από διάφορες αποστολές και συνεχίζουν να προσφέρουν πολύ ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις και ερμηνείες.
Ο παραλληλισμός της εικόνας μιας νοητά απόλυτα καθορισμένης αλλά διασπασμένης χώρας, της Κύπρου, με την αντίστοιχη κατάσταση που επικρατούσε στις ακτές του Αιγαίου και στην ελληνική ενδοχώρα μέχρι την Ηπειρο, σε συνδυασμό με τις κοινές πολιτισμικές καταβολές και παρά τις διαφορετικές έντονες πολλές φορές επιδράσεις από ξένους “βαρβάρους” λαούς, δείχνει την συνεκτική δύναμη της πίστης στην ιδέα-παιδεία της κοινής καταγωγής, που διαπαιδαγώγησε τους Ελληνες (Αθηναίους, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Κύπριους…) στο ότι ανήκουν στο ίδιο γένος των Ελλήνων και ταυτόχρονα τον Φιλόκυπρο να δηλώνει - αυτός ο ηγεμόνας ενός μικρού βασιλείου σε τμήμα της Κύπρου - να δηλώνει την πεποίθησή του ότι ανήκει στο σύνολο της Κύπρου και σε αυτό να μεταλαμπαδεύει με τη βοήθεια του Σόλωνα, τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων από τους οποίους και κατάγεται.
Η πράξη αυτή του Φιλόκυπρου είναι μοναδική στην αρχαία ιστορία. Ο ίδιος αυτός βασιλιάς απέκτησε υιό που τον ονόμασε Αριστόκυπρο.
Ο πατέρας ήθελε ο υιός του να είναι ο άριστος των Κυπρίων και όχι ειδικά των Σολιέων.
Δυστυχώς οι πηγές δεν φωτίζουν αρκετά καλά την πορεία των Σόλων στο χρόνο. Οι συνειρμοί όμως είναι ευδιάκριτοι.
Σε ένα νησί όπου χωρέσανε περισσότερα ίσως από δέκα βασίλεια-πόλεις, έχουμε έναν φωτισμένο κυβερνήτη που θα μπορούσε ο ίδιος να είχε ονοματίσει (ή και χρίσει) τον εαυτό του Φιλόκυπρο, δείχνοντας έμπρακτα την πίστη και αγάπη του στη μία και ενιαία Κύπρο που στην πραγματικότητα ήταν χωρισμένη στα δέκα, αλλά σίγουρα θα ένοιωθαν οι άνθρωποί της ότι ζούσαν όλοι στην ενιαία μικρή Πατρίδα.
nicholasman, και για την περίσταση >> Φιλόκυπρος
blog comments powered by Disqus